می‌دانی...

بعضی‌ها را هر چه قدر بخوانی...خسته نمی‌شوی!

بعضی‌ها را هر چه قدر گوش دهی...عادت نمی‌شوند!

بعضی‌ها هرچه تکرار شوند... باز بکر هستند و دست‌نخورده!

دیده‌ای؟

شنیده‌ای؟

بعضی‌ها بی نهایتند!

مثل مادر...

مادر ای معنی ایثار، تو گل باغ خدایی

توی روزگار غربت با غم دل آشنایی

می‌نویسم از سر خط، مادر ای معنی بودن

می‌نویسم تا همیشه، تویی لایق ستودن

ته دسه هيمه و رسن بورده  / ته قد نشا و خرمن بورده

اتا دم راحت دنيا نکردي/ ته عمر صحرا بتتن بورده

لالالالا خسه تن بلاره / شه مار بوي پيرن بلاره

ته مه گره دايي توئه بلاره /  ته شو مسه نشي خوئه بلاره

مسه لالا خوندسي تا صواحي /  مسه داشتي آرزوئه بلاره

لالا دل دارنه ارمونه بلاره /  بي ته دنيا مه زندونه بلاره

ته دوش مشته هيمه، من ته بلاره /  ته دس پره پينه، من ته بلاره

يا نشاء کردي يا مال په دئي  / ته سر ا تن خسه، من ته بلاره

لالا چش مشته اسري  بلاره  /  ته مه دنياي خشيه بلاره

افتاب ته دل گوشه نوونه /  بهار ته دسه ونوشه نوونه

اگه دنياي خشي مه بووشه  / جان مار گرم کشه نوونه

لالالالا شه غمخواره بلاره /  اسا ونه تن نخاره بلاره

معنی فارسی شعر:

دستت را هيزم و طناب بريده و زخمي کرده است/

قدت را نشاء و خرمن کوبي خم نموده است/

حتي يک لحظه در دنيا نياسودي/

عمرت در گشتن و دويدن در جنگل و صحرا تمام شده است/

لالالالا، به قربان تن خسته ات/

فداي بوي پيراهن مادرم بشوم/

به فدايت که مرا در گهواره تاب مي دادي/

به فدايت که شب ها برايم نمي خوابيدي/

برايم تا صبح لالايي مي خواندي/

به فدايت که برايم آرزوها داشتي/

لالا، به فدايت که دلم پر از حسرت و آرزوست/

بدون تو دنيا برايم زندان است/

به فدايت که کوله باري از هيزم بر پشتت نهادي/

به فدايت که دستانت پينه بسته است/

يا مشغول نشاء و يا به دنبال دام ها روانه بودي/

لالا، چشمم پر از اشک است، به فدايت/

تو خوشي دنياي من بودي/

خورشيد، حتي گوشه دل تو نمي شود/

بهار، نيز بنفشه دستانت نخواهد شد/

اگر تمام خوشي هاي دنيا برای من باشد/

هرگز ارزش خوابيدن در آغوش گرم مادر را نخواهد داشت/

لالا، به فداي غمخوار خودم/

به فدايش که اکنون تنش بيمار و رنجور است.

شعر از: شعبان نادري رجه،شاعر سوادکوهي.

حترام به پدر و مادر در دین اسلام بسیار سفارش شده است و کسی که به پدر و مادر خود نیکی کند مورد رضایت خداوند خواهد بود.

داستانی از عشق یک مادر فداکار

« چند سال پيش در يک روز گرم تابستان پسر کوچکي با عجله لباس‌هايش را درآورد و خنده‌کنان داخل درياچه شيرجه رفت . مادرش از پنجره نگاهش مي‌کرد و از شادي کودکش لذت مي‌برد . مادر ناگهان تمساحي را ديد که به سوي فرزندش شنا مي‌کند. مادر وحشت‌زده به سمت درياچه دويد و با فرياد پسرش را صدا زد. پسر سرش را برگرداند ولي ديگر دير شده بود . تمساح با يک چرخش پاهاي کودک را گرفت تا زير آب بکشد . مادر از راه رسيد و از روي اسکله بازوي پسرش را گرفت . تمساح پسر را با قدرت مي‌کشيد ولي عشق مادر به کودکش آنقدر زياد بود که نمي‌گذاشت او بچه را رها کند . کشاورزي که در حال عبور از آن حوالي بود ، صداي فرياد مادر را شنيد ، به طرف آنها دويد و با چنگک محکم بر سر تمساح زد و او را کشت . پسر را سريع به بيمارستان رساندند . دو ماه گذشت تا پسر بهبودي مناسب بيابد . پاهايش با آرواره‌هاي تمساح سوراخ سوراخ شده بود و روي بازوهايش جاي زخم ناخن‌ هاي مادرش مانده بود . خبرنگاري که با کودک مصاحبه مي‌کرد از او خواست تا جاي زخم‌هايش را به او نشان دهد . پسر شلوارش را کنار زد و با ناراحتي زخم‌ها را نشان داد ، سپس با غرور بازوهايش را نشان داد و گفت : اين زخم‌ها را دوست دارم ، اينها خراش‌هاي عشق مادرم هستند»

تقدیم به مادرم

اگــــر مادر نباشـــد زنــــــدگي نيست

به خـــورشيـــد فلك تابنــــدگي نيست

خدا عشق است و مادر كعبه‌ي عشق

به آنان بنـــــدگي ، شــرمندگي نيست

سرم را نه ظلم می تواند خم کند ، نه مرگ ، نه ترس ، سرم فقط برای بوسیدن دست های تو خم می شود مادرم . . .
.
.
.
.
شرمنده می کند فرزند را ، دعای خیر مادر ، در کنج خانه ی سالمندان . . .
.
.
.
.
خورشید هر روز دیرتر از پدرم بیدار می شود اما زودتر از او به خانه بر می گردد . . .
.
.
.
.
به سلامتیه مادرایی که با حوصله راه رفتن رو یاده بچه هاشون دادن ، ولی تو پیری بچه هاشون خجالت میکشن ویلچرشونو هل بدن !
.
.
.
.
همیشه مادر را به مداد تشبیه میکردم که با هر بار تراشیده شدن ، کوچک و کوچک تر میشود . . .
ولی پدر . . .
یک خودکار شکیل و زیباست که در ظاهر ابهتش را همیشه حفظ میکند ، خم به ابرو نمیاورد و خیلی سخت تر از این حرفهاست . فقط هیچ کس نمیبیند و نمیداند که چقدر دیگر میتواند بنویسد . . .
بیایید قدردان باشیم . . .
به سلامتی پدر و مادرها
.
.
.
.
دست پر مهر مادر تنها دستی است که اگر کوتاه از دنیا هم باشد ، از تمام دستها بلند تر است . . .
.
.
.
.
پدر و پسر داشتن صحبت میکردن . . .
پدر دستشو میندازه دوره گردنه پسرش میگه پسرم من شیرم یا تو ؟
پسر میگه : من !
پدر میگه : پسرم من شیرم یا تو ؟؟ !
پسر میگه : بازم من شیرم !
پدر عصبی مشه دستشو از رو شونه پسرش بر میداره میگه : من شیرم یا تو !؟
پسر میگه : بابا تو شیری !
پدر میگه : چرا بار اول و دوم گفتی من حالا میگی تو ؟
پسر گفت : آخه دفعه های قبلی دستت رو شونم بود فکر کردم یه کوه پشتمه اما حالا . . .
به سلامتی هرچی پدره . . .
.
.
.
.
مادر تنها کسی است که میتوان “ دوستت دارم ”هایش را باور کرد ، حتی اگر نگوید . . .
.
.
.
.
مادر یعنی به تعداد همه روزهای گذشته تو ، صبوری
مادر یعنی به تعداد همه روزهای آینده تو ، دلواپسی
مادر یعنی به تعداد آرامش همه خوابهای کودکانه تو، بیداری !
مادر یعنی بهانه بوسیدن خستگی دستهایی که عمری به پای بالیدن تو چروک شد !
مادر یعنی بهانه در آغوش کشیدن زنی که نوازشگر همه سالهای دلتنگی تو بود !
مادر یعنی باز هم بهانه مادر گرفتن . . .
.
.
.
.
اگر ۴ تکه نان خیلی خوشمزه وجود داشته باشد و شما ۵ نفر باشید ، کسی که اصلا از مزه آن نان خوشش نمی آید مطمئنا مادر  است .

این مادر دنبال جیست ؟؟؟؟
در این قصه ، لیلی همیشه مجنون است!